GÜL KURUSU
“Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı”
Fuzûlî
Bakarsın,
dedim,
Gelir gül kurusu bakışların
Bâd-ı sabâyla mı bilmem.
Ansızın.
Dilâra hayâlin bir giz!
Sağır kulaklarım serzenişlere.
İlk ân sıcaklığını yitirdi sesin.
Karmaşık değil hislerim,
dupduru
temiz.
Bâd-ı sabâyla ister
sen git.
Gül kurusu bakışların
artık
güneşsiz.
Salıncaklar sallanır
Sessiz
ve sensiz.
Dilâra hayâlin bir giz!
Erdal Turna