GÜL KURUSU

 

“Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı”
Fuzûlî

Bakarsın,
dedim,
Gelir gül kurusu bakışların
Bâd-ı sabâyla mı bilmem.
Ansızın.

Dilâra hayâlin bir giz!

Sağır kulaklarım serzenişlere.
İlk ân sıcaklığını yitirdi sesin.
Karmaşık değil hislerim,
dupduru
temiz.

Bâd-ı sabâyla ister
sen git.
Gül kurusu bakışların
artık
güneşsiz.

Salıncaklar sallanır
Sessiz
ve sensiz.

Dilâra hayâlin bir giz!

 

Erdal Turna

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir