SÖZ YENİDEN

Yürekte volkan olmayınca,
Söz
Dudakta meltemleşmez.

Kanaatleriyle diklenir kimi,
Yürür
Kimi toz toprak
Kanatlarıyla.
Bir avlu içinde çıplak,
Yalın ayak,
Üç beş adım ileri,
Beş üç adım geri,
Aynı
Aynanın etrafında dolanarak.

Kimi yâne yâne yürür
Kimi marş söyleyerek.
Kimi volta atarken
Kimi küfrederek.

Kimi alev denizinde
Kimi yağmur altında.
Kimi bir girdabın orta yerinde
Alkış tutar birisi,
daha,
vur, diyerek.

Bir görünüp bir kaybolurken
Aynanın etrafında yakın,
Uzak ve sonsuz döngüde
Asmış gözlerini
Farkında olmadan
Bakıyor.
Dili var da sözü yok,
Sözü var anlamı yok
Olan birileri.

Nasıl göstersek iksirin
Atardamarını
her yeni(l)işte
tekrar
yeni baştan.

Erdal Turna